Author :
Year-Number: 2017-Volume 9, Issue 2
Language : null
Konu : null
Abstract
The purpose of this study was to propose an Effective Communication Skills Model to evaluate the communication skills in different perspectives and develop a scale assessing the communication skills proposed in that model. In accordance with the proposed model in the study, five basic communication skills namely ego supportive language, active-participative listening, self-apprehension/self-disclosure, empathy and I-language, were focused on. The draft form of the scale aimed to develop in order to evaluate those skills was applied to a group of students (n=445) studying in 3. and 4. grades at the faculty of education in Pamukkale University. Within the scope of validity analysis, Item analysis, Explanatory Factor Analysis, Scale Intercorrelation analysis were used. Reliability of the scale was analyzed through Cronbach’s alpha coefficient. Results showed that the scale classified into 5 factors as proposed in the conceptual framework, and psychometric qualifications were seen acceptable. The findings of the study were discussed and recommendations were given.
Keywords
Abstract
The purpose of this study was to propose an Effective Communication Skills Model to evaluate the communication skills in different perspectives and develop a scale assessing the communication skills proposed in that model. In accordance with the proposed model in the study, five basic communication skills namely ego supportive language, active-participative listening, self-apprehension/self-disclosure, empathy and I-language, were focused on. The draft form of the scale aimed to develop in order to evaluate those skills was applied to a group of students (n=445) studying in 3. and 4. grades at the faculty of education in Pamukkale University. Within the scope of validity analysis, Item analysis, Explanatory Factor Analysis, Scale Intercorrelation analysis were used. Reliability of the scale was analyzed through Cronbach’s alpha coefficient. Results showed that the scale classified into 5 factors as proposed in the conceptual framework, and psychometric qualifications were seen acceptable. The findings of the study were discussed and recommendations were given.
Keywords
- Adair, J. (2013). Etkili iletişim. (Ö. Çolakoğlu, Çev. ) İstanbul: Babıâli Kültür Yayıncılığı.
- Akbulut, N.,& Aslan, S. (2016). Örtük program ölçeği: Ölçek geliştirme çalışması. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 15(56), 169-176. doi: 10.17755/esosder.89734.
- Alisinanoğlu, F., & Köksal, A. (2000). Gençlerin ben durumları (ego state) ve empatik becerilerinin incelenmesi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 18, 11-16.
- Aydın, E. (2012). Üniversite öğrencilerinin boş zamanlarını değerlendirmeleri sosyal uyum ve iletişim becerileri arasındaki ilişkinin incelenmesi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Karadeniz Teknik Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Trabzon.
- Baltaş, Z., & Baltaş, A. (1992). Beden dili. İstanbul: Remzi Kitabevi.
- Barnes, H. L. & Olson, D. H. (1995). Parent–adolescent communication. In D. H. Olson, H. I. McCubbin, H. L. Barnes, A. Larsen, M. Muxen, and M. Wilson,(Eds). Family Inventories (pp. 55-70). St. Paul: University of Minnesota.
- Bayram, L. (2013). Düzenli spor yapmanın ıslahevlerindeki çocuk ve gençlerin sosyal uyum ve iletişim becerileri üzerindeki etkisi. Yayımlanmamış doktora tezi, Ondokuz Mayıs Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Samsun.
- Burleson, B., & Samter, W. (1990). Effects of cognitive complexity on the perceived importance communication skills in friends. Communication Research, 30, 113-146.doi:10.1177/009365090017002002.
- Büyüköztürk, Ş. (2010). Veri analizi el kitabı: İstatistik, araştırma deseni spss uygulamaları ve yorum (11. Baskı). Ankara: Pegem Akademik Yayıncılık.
- Büyüköztürk, Ş. (2013). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı: İstatistik, araştırma deseni, SPSS uygulamaları ve yorum (18. Baskı.). Ankara: Pegem Akademik Yayıncılık.
- Canary D. J., & Brian H. S. (1987). Approprlateness and effectiveness perceptions of conflict strategies. Human Communication Research, 14(1), 83-118.
- Canlıer, V. (1997). Yönetimde iletişim ve başarı. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Gazi Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
- Cihangir, Z. (2000). Üniversite öğrencilerine verilen etkin dinleme becerisi eğitiminin başkalarını dinleme becerisine etkisi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
- Cüceloğlu, D. (2000). İnsan insana. İstanbul: Remzi Kitabevi.
- Cüceloğlu D. (2013). Yeniden insan insana. İstanbul: Remzi Kitabevi.
- Cüceloğlu, D. (2015). İletişim donanımları. İstanbul: Remzi Kitabevi.
- Çağdaş, A. (1997). İletişim dilinin 4-5 yaş çocuklarının sosyal gelişimlerine etkileri. Yayımlanmamış doktora tezi, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
- Çamlıyer H., & Çamlıyer, H. (1997). Eğitim bütünlüğü içinde çocuk hareket eğitimi ve oyun. İzmir: Can Ofset.
- Çetinkanat, C. (1997). İnsan ilişkilerinde etkili iletişim. Çağdaş Eğitim, 21(223), 18-20.
- Çilenti, K. (1984). Eğitim teknolojisi ve öğretim. Ankara: Kadıoğlu Matbaası.
- Değer, M. (1998). İlköğretim okulu müdürlerinin öğretmenlerle kurdukları iletişim yeterlikleri ve iletişime engel teşkil eden davranışları. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Çanakkale On sekiz Mart Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Çanakkale.
- Demirbaş, A. (1998). Yönetici adaylarına iletişim yeterlikleri kazandırma amaçlı öğretim ve bir öğretim programı önerisi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
- Doğan, O., Bulut, Z. A., & Kökalan Çımrın, F. (2015). Bireylerin sürdürülebilir tüketim davranışlarının ölçülmesine yönelik bir ölçek geliştirme çalışması. İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 29(4), 659-679.
- Dökmen, Ü. (1998). Sanatta ve günlük yaşamda iletişim çatışmaları ve empati. İstanbul: Sistem Yayıncılık.
- Dökmen, Ü. (2015). Sanatta ve günlük yaşamda iletişim çatışmaları ve empati. İstanbul: Remzi Kitapevi.
- Dubrin, A. J. (2007). Fundamentals of organizational behavior. Australia: Thomson South-Western.
- Eren, E. (2003). Yönetim ve organizasyon çağdaş ve kültürel yaklaşımlar. İstanbul: Beta Basım Yayın Dağıtım.
- Ersanlı, K., & Balcı, S. (1998). İletişim becerileri envanterinin geliştirilmesi: geçerlik ve güvenirlik çalışması. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 2(10), 7-12.
- Evcimen-Selçuk, H. (1998). Lise müdürlerinin iletişim düzeyi ile öğretmenlerin iş doyumu ve öğrencilerle sınıf içi iletişim düzeyi arasındaki ilişkiler. Yayımlanmamış doktora tezi, Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstütüsü, Ankara.
- Fidan, M. (2013). Öğretmen algılarına göre ilköğretim kurumlarında yöneticilerin iletişim becerileri ve örgütsel değerler arasındaki ilişkiler. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Atatürk Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Erzurum.
- Gölönü S., & Karcı Y. (2010). İletişim meslek lisesi öğrencilerinin iletişim beceri düzeylerinin incelenmesi (Ankara il örneği). İletişim Kuram ve Araştırma Dergisi, 31, 123-140.
- Gürgen H. (1997). Örgütlerde iletişim kalitesi. İstanbul: Dergâh Yayınları.
- Gürkan, N. (2011). Hemşirelerin etkin dinleme ve beden dilini değerlendirme özelliklerinin araştırılması. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, İstanbul Bilim Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
- Hinkin, T. R. (1998). A belief tutorial on the development of measures for use in survey questionnaires. Organizational Research Methods, 1(1), 104-121.
- Hovardaoğlu, S. (2007). Davranış bilimleri için araştırma teknikleri. Ankara: Hatipoğlu Yayınevi.
- Işık, A. Z. (1993). İletişim becerileri konusunda ebeveynlere verilen eğitimin iletişim çatışmalarına girme eğilimi üzerindeki etkisi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Marmara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
- Kalaycı, Ş. (2005). SPSS uygulamalı çok değişkenli istatistik teknikleri. Ankara: Asil Yayın Dağıtım.
- Kaner, S., & Bayraklı, H. (2010). Aile yılmazlık ölçeği: Geliştirilmesi, geçerliği ve güvenirliği. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 11(2), 47-62. doi: 10.1501/ Ozlegt.
- Karagöz, Y., & Kösterelioğlu, İ. (2008). İletişim becerileri değerlendirme ölçeğinin faktör analizi metodu ile geliştirilmesi. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 21, 81-98.
- Kapıkıran, N., & Kapıkıran, Ş. (2000). İletişim becerisi eğitiminin anaokulu öğretmenliği öğrencilerinin empatik eğilim ve empatik becerileri üzerindeki etkileri. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 8, 69-77.
- Kılıç, H. (2013). Sosyal bilgiler öğretmenlerinin iletişim becerilerinin belirlenmesi ve bazı değişkenler açısından incelenmesi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Fırat Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Elazığ.
- Korkut, F. (1996). İletişim becerilerini değerlendirme ölçeğinin geliştirilmesi: Güvenirlik ve geçerlilik çalışmaları. Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 2(7), 19-23.
- Korkut Owen, F., & Bugay, A. (2014). İletişim becerileri ölçeği’nin geliştirilmesi: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 10(2), 51-64.
- Köksal, A. (2000). Müzik eğitimi alma, cinsiyet ve sınıf düzeyi değişkenlerine göre ergenlerin empatik becerilerinin ve uyum düzeylerinin incelenmesi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 18, 99
- Küçük, B. (1992). İşyerlerinde iç iletişim. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, İstanbul Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
- Lal, İ. (2012). İlköğretim okulu müdürlerinin iletişim becerileri ile okul kültürü arasındaki ilişkiler. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Ahi Evran Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kırşehir.
- McMcroskey, J. C. & McMcroskey, L. L. (1988). Self-report as an approach to measuring communication competence. Communication Research Reports, 5(2), 108-113. doi:10.13072/midss.503.
- Ölmez, D. (2016). Aile içi etkili iletişimde drama teknikleri ve NLP uygulamaları. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, İstanbul Kültür Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
- Önder, A. (2003). Ailede iletişim: konuşarak ve dinleyerek anlaşalım. İstanbul: Morpa Kültür ve Yayınları.
- Önder, A., Dağal, A. B., & Şallı, D. (2015). 5-6 Yaş çocukları için iletişim becerileri ölçeği geçerlik-güvenirlik çalışması. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 4(1), 1-13.
- Öner, N. (1997). Türkiye’de kullanılan psikolojik testler. İstanbul: Boğaziçi Üniversitesi Yayınları.
- Öner, N. (2001). Farklı cinsiyet yönelimli kız ve erkek üniversite öğrencilerinin empatik beceri düzeylerinin karşılaştırılması. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
- Özalp, B. (1993). Nevrotik ve normal kadın ve erkeklerin empatik becerilerinin karşılaştırılması. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Ankara Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
- Özbek, S. (1998). İlköğretim öğretmenlerinin okul müdürlerinin iletişim ve motivasyon becerilerine ilişkin algı ve beklentileri. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
- Özdamar, K. (1997). Paket programlar ile istatistiksel veri analizi I. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları.
- Özer, A. K. (2000). İletişimsizlik becerisi. İstanbul: Sistem Yayıncılık.
- Özgit, Ş. (1992). İletişim becerileri konusunda verilen eğitimin iletişim çatışmalarına girme eğilimi üzerindeki etkisi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Marmara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
- Patton, M. Q. (2015). Nitel araştırma ve değerlendirme yöntemleri. (M. Bütün ve S. Beşir Demir. Çev. Ed.). Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
- Planalp, S. (1999). The Intertwining of communication and emotion: a communications scientist’s perspectives. New York: Cambridge Unv. Pres.
- Poyraz, H., & Bayrakçı, M. (2014). Yaşam boyu öğrenmede öğretmenlerin kurumları tarafından desteklenmeleri: Ölçek geliştirme çalışması. Sakarya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 5(1). 114-126.
- Rubin, R. B., & Martin, M. M. (1994). Development of a measure of interpersonal communication competence. Communication Research Reports, 11(1), 33-44. doi: 10.1080/08824099409359938.
- Şahin, A. (2007). İlköğretim okulu yöneticilerinin kişiler arası iletişim becerileri ve çatışma yönetimi stratejileri arasındaki ilişki. Yayımlanmamış yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Akdeniz Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Antalya.
- Şencan, H. (2005). Sosyal ve davranışsal ölçümlerde güvenilirlik ve geçerlilik. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
- Şimşek, Y. (1997). Örgütsel iletişimde engel ve bozukluklar (Anadolu Üniversitesi İletişim Bilimleri Fakültesi’nde bir uygulama). Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Anadolu Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eskişehir.
- Şimşek, E. (1995). Öğretmen ve öğrencilerin empatik becerileri ile öğrencilerin kendilerine verilmesini istedikleri empatik becerilerin karşılaştırılması. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Ankara Ünversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
- Şimşek, Y. (2003). Okul müdürlerinin iletişim becerileri ve okul kültürü arasındaki ilişki. Yayımlanmamış yayımlanmamış doktora tezi, Anadolu Üniversitesi, Eskişehir.
- Tabachnick, B. G., & Fidell, L. S. (2001). Using multivariate statistics. Boston: Allyn and Bacon.
- Tarkoçin, S. (2014). Okul öncesi eğitim kurumlarına devam eden 48-66 aylık çocukları olan ebeveynlerin çocukları ile iletişim kurma düzeyleri ve davranış sorunları arasındaki ilişkinin inclenmesi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
- TDK. (2016). Türk Dil Kurumu. www.tdk.gov.tr (Erişim tarihi: 27.10.2016)
- Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2013). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayınları.
- Yılmaz Yüksel, A. (2003). Empati eğitim programının ilköğretim öğrencilerinin empatik becerilerine etkisi. Yayımlanmamış doktora tezi, Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
- Yılmaz, H. (2015). Okul yöneticilerinin kişiler arası iletişim becerilerinin okul öncesi öğretmenlerinin görüşleri açısından incelenmesi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Selçuk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
- Yiğit, Z. (2015). 13-18 yaş aralığındaki ergenlerde, problemli internet kullanımı, öz anlayış ve iletişim becerileri arasındaki ilişkinin incelenmesi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, İstanbul Arel Üniversitesi, Sosyal
- Yirmibeşcik, S. (2015). Sınıf öğretmenlerinin yöneticilerin iletişim becerilerinden dolayı kazandıkları motivasyonun iş durumuna etkisi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, İstanbul Aydın Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
- Yurttakal Bulut, Y. (1998). Öğretmen ve yöneticilerin iletişim sorunlarını algılama düzeyleri ve bu algılarıyla bazı kişisel değişkenler arasındaki ilişkiler. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
- Whirter, Mc. J. & Voltan-Acar, N. (2005). Çocukla iletişim. İstanbul: Milli Eğitim Bakanlığı Yayınları.
- Yüksel Şahin, F. (1997). Grupla iletişim becerileri eğitiminin üniversite öğrencilerinin iletişim beceri düzeylerine etkisi. Yayımlanmamış doktora tezi, Gazi Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.