Examining the Effective Variables on Classification of School's Success through PISA 2012 Turkey Data

Yeşim ÖZER ÖZKAN

Examining the Effective Variables on Classification of School's Success through PISA 2012 Turkey Data

Author :

Year-Number: 2016-Volume 8, Issue 2

Language : null

Konu : null

Number of pages:

Mendeley

EndNote

Alıntı Yap

English Turkish

Abstract

The objective of this study was to determine variables such as “ability grouping”, “extracurricular activities at school”, “quality of physical infrastructure”, “quality of schools’ educational resources”, “student-teacher ratio”, “students’ and teachers’ related factors affecting Learning Hindrance”, “teacher participation”, “class and school size” which can be classified in the success of the school. The population of the study which was designed via relational survey method includes schools to which 15 year old students enroll. The study was implemented in 149 primary schools that participated in PISA 2012. School questionnaire and students’ achievement test were used as instruments to collect data. Analysis of data was examined via logistic regression analysis. According to obtained in the logistic regression correct classification is determined as a percentage of 83.2%. As a result of study, extracurricular activities at school, quality of schools’ educational resources and “students’ related factors affecting learning hindrance was concluded to have a significant value on the probability of school success.

Keywords

Abstract

Keywords

Kaynakça

Büyüköztürk, 2010). Diğer bir anlatımla, lojistik regresyon analizi sınıflama ve atama işlemi yapmaya

amaçlamaktadır (Özdamar, 1999). Bu çalışmada kullanılan lojistik regresyon çözümlemesinde okul başarı puanları bağımlı değişken,

anketine aktarılmıştır. Okul başarı puanı, araştırmanın amacı doğrultusunda PISA 2012 Türkiye sonuçlarına

ise yüksek şeklinde kodlanarak tanımlanmıştır. PISA 2012’nin matematik ağırlıklı döngü olmasından dolayı

sayıltının karşılanmasını gerektirmemektedir (Tabachnick ve Fidell, 1996; Hosmer ve Lemeshow, 2000).

incelenmesidir. Hosmer ve Lemeshow (2000), ikili lojistik regresyon analizi için bağımsız değişkenler için

bilinmektedir (Albayrak, 2006: 460). Hosmer ve Lemeshow testine ilişkin bulgular Tablo 3’te sunulmuştur. Tablo 3. Hosmer ve Lemeshow testi Ki-kare Sd P 6,101 8 ,636 Tablo 3’te yer alan Hosmer ve Lemeshow ki-kare uyum iyiliği testi lojistik regresyon modelinin bir

sonuçlar elde edilebilmektedir (Çokluk vd., 2010). Hosmer ve Lemeshow testinin anlamlılık değerinin

0,05'den küçük olması zayıf bir uyumun göstergesidir (Albayrak, 2006). Tablo 3’te gösterildiği üzere elde

gösterir ve 1 mükemmel uyumu ifade eder (Çokluk vd., 2010). Elde edilen Cox & Snell R2 değeri, bağımlı

değişime önemli etkide bulunan bir etken olmadığını göstermektedir (Özdamar, 1999: 487). Tablo 6’da değişkenlerin analize dahil edilmesiyle belirlenen doğru sınıflandırma yüzdesine ilişkin

2010) olarak kabul edilir. Tablo 6. Analiz sonucunda elde edilen doğru sınıflandırma tahmini Gözlenen Değer Kestirilen Değer Doğruluk Yüzdesi

özelliklerinin gelişmesine katkı sağlamaktadır (OECD, 2013). Araştırma bulgularından da teyit edilebileceği

düşünülmektedir (Feldman ve Matjasko, 2005). Ayrıca birçok araştırmada, öğrencilerin ekstra aktivitelere

iletişimde ve bilişsel gelişimde ilerlemeler sağladığı vurgulanmaktadır (Broh, 2002; Guest ve Schneider, 2003;

Eccles vd., 2003; Hoffmann, 2006, Massoni, 2011). Geçmişte, öğrencilere sunulan ekstra etkinlikler ile öğrenci akademik başarısı arasında pozitif bir

(O'dea, 1994). Günümüzde eğitimin bireyi bütün yönleriyle geliştirmesi gerektiği kabul görmektedir.

vücutta üretilen kortizol seviyesini düzenlemektedir (Hall, 2007). Dolayısıyla, ekstra etkinliklerin gerekliliği

ekstra etkinlik sayısının ve çeşidinin önemli olduğu ifade edilebilir. Bununla birlikte, Shamsudin vd. (2014)

yalnızca kusurlu bir ölçümünü verebilmektedir (Card ve Krueger, 1996). Archibald (2006) birçok

ortaya koyduğu anlaşılmaktadır (Greenwald vd., 1996). Örneğin Hanushek (1997), öğrenci başarısı üzerine

öğrenci başarısı arasında yeterince güçlü ve tutarlı bir ilişki olmadığını belirtmiştir. Archibald (2006)’de aksi

Okul devamsızlıkları ile ilgili olarak Türkiye örnekleminde Gökyer (2012)’in yaptığı araştırma bulgularına

(Altınkurt, 2008). Bununla birlikte, boş derslerin çokluğunun okula devam etme konusunda öğrencilerin

motivasyonunu düşürdüğü (Haberli ve Güvenç, 2012) dikkate alındığında okulun eğitsel kaynaklarının

sonuçları (Cotton, 1996; OECD, 2010; Erdoğan vd., 2011; Kılıç vd., 2012) ile de desteklenmektedir. Ancak bu

1998; Feinstein ve Symons, 1999; Dearden vd., 2002). Kaynakça

Akyüz, G. ve Pala, N. M. (2010). PISA 2003 sonuçlarına göre öğrenci ve sınıf özelliklerinin matematik okuryazarlığına ve problem çözme becerilerine etkisi. İlköğretim Online, 9 (2), 668-678.

Alacacı, C. ve Erbaş, A. K. (2010). Unpacking the inequality among Turkish schools: Findings from PISA 2006. International Journal of Educational Development, 30, 182–192.

Albayrak, A. S. (2006). Uygulamalı çok değişkenli istatistiksel teknikler. Ankara: Asil Yayın Dağıtım.

Albayrak, A. (2009). PISA 2006 sınavı sonuçlarına göre Türkiye’deki öğrencilerin fen başarılarını etkileyen bazı faktörler. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Hacettepe Üniversitesi, Ankara.

Altınkurt, Y. (2008). Öğrenci devamsızlıklarının nedenleri ve devamsızlığın akademik başarıya olan etkisi. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 20, 129-142.

Anıl, D. (2009). Uluslararası öğrenci başarılarını değerlendirme programı (PISA)’nda Türkiye’deki öğrencilerin fen bilimleri başarılarını etkileyen faktörler. Eğitim ve Bilim, 34 (152), 87-100.

Archibald, S. (2006). Narrowing in on educational resources that do affect student achievement. Peabody Journal of Education, 81 (4), 23-42.

Berberoğlu, G. ve Kalender, İ. (2005). Öğrenci başarısının yıllara, okul türlerine, bölgelere göre incelenmesi: ÖSS ve PISA Analizi. Eğitim Bilimleri ve Uygulama, 4 (7), 21-35.

Boztunç, N. (2010). Uluslararası öğrenci değerlendirme programı (PISA)’na katılan Türk öğrencilerin 2003 ve 2006 yıllarındaki matematik ve fen bilimleri başarılarının incelenmesi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Hacettepe Üniversitesi, Ankara.

Bradley, S. & Taylor, J. (1998), The effect of school size on exam performance in secondary schools. Oxford Bulletin of Economics and Statistics, 60 (3), 291-325.

Broh, B. A. (2002). Linking extracurricular programming to academic achievement: who benefits and why?. Sociology of Education, 75 (1), 69-95.

Card, D. & Krueger, A. B. (1996). School resources and student outcomes: An overview of the literature and new evidence from North and South Carolina. The Journal of Economic Perspectives, 10 (4), 31-50.

Cotton, K. (1996). School size, school climate, and student performance. School Improvement Research Series, Retrived from http://educationnorthwest.org/webfm_send/513

Çifçi, A. (2006). PISA 2003 sınavı matematik alt testi sonuçlarına göre Türkiye’deki öğrencilerin başarılarını etkileyen bazı faktörlerin incelenmesi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Hacettepe Üniversitesi, Ankara.

Çokluk, Ö., Şekercioğlu, G. ve Büyüköztürk, Ş. (2010). Sosyal bilimler için çok değişkenli istatistik. Ankara: Pegem Akademi.

Dearden, L., Ferri, J. & Meghir, C. (2002). The effect of school quality on educational attainment and wages. Review of Economics and Statistics, 84(1), 1-20.

Demir, İ ve Depren, Ö. (2010). Assessing Turkey’s secondary schools performance by different region in 2006. Procedia Social and Behavioral Sciences, 2, 2305–2309.

Demirtaş, Z. (2010). Liselerde okul kültürü ile öğrenci başarısı arasındaki ilişki. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 7 (13), 208-223.

Eccles, J. S., Barber, B. L., Stone, M. & Hunt, J. (2003). Extracurricular activities and adolescent development. Journal of Social Issues, 59(4), 865-889.

Eğitim Reformu Girişimi (ERG). (2011). PISA 2009 sonuçlarına ilişkin değerlendirme. 01.02.2015 tarihinde http://erg.sabanciuniv.edu/sites/erg.sabanciuniv.edu/files/PISA2009DegerlendirmeNotu_ Final_08022010.pdf adresinden alınmıştır.

Eğitim Reformu Girişimi (ERG). (2014). Türkiye PISA 2012 analizi: Genel bulgular ve eğilimler. 01.02.2015 tarihinde http://erg.sabanciuniv.edu/sites/erg.sabanciuniv.edu/files/WEB_FINAL_T%C3%BCrkiye_PI SA2012Paketi_Genel%20Analiz%20%282%29_1.pdf adresinden alınmıştır.

Erbaş, K. C. (2005). Uluslararası öğrenci başarı belirleme programında (PISA) Türkiye’de fen okuryazarlığını etkileyen faktörler. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Orta Doğu Teknik Üniversitesi, Ankara.

Erdoğan, İ., Meşeci-Giorgetti, F. ve Çifçili, V. (2011). Predictors of the elementary school proficiency exams and ıssues of equality in educational facilities. Educational Sciences: Theory & Practice, 11 (1), 215–228.

Feldman, A. F. & Matjasko, J. L. (2005). The Role of school-based extracurricular activities in adolescent development: A comprehensive review and future directions. Review of Educational Research, 75 (2), 159210.

Feinstein, L. & Symons, J. (1999). Attainment in secondary schools. Oxford Economics Papers, 51 (3), 300-321.

Gürsakal, S. (2012). PISA 2009 Öğrenci başarı düzeylerini etkileyen faktörlerin değerlendirilmesi. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 17 (1), 441-452.

Güzel, İ. Ç. (2006). A cross-cultural comparison of the ımpact of human and physical resource allocations on student’s mathematical literacy skills ın the programme for ınternational student assessment (PISA). Yayımlanmamış doktora tezi, Orta Doğu Teknik Üniversitesi, Ankara.

Greenwald, R., Hedges, L. V. & Laine, R. D. (1996). The effect of school resources on student achievement. Review of Educational Research, 66, 361-396.

Guest, A. & Schneider, B. (2003). Adolescents’ extracurricular participation in context: the mediating effects of schools, communities and identity. Sociology of Education, 76 (2), 89-109.

Haberli, M. ve Güvenç, M. F. (2012). Ortaokul öğrencilerinin cinsiyet değişkeni bağlamında devamsızlık nedenleri. İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 1 (4), 149-166.

Hall, E. M. (2007). Intergration: Helping to get our kids moving and learning. Physical Educator, 6(3), 123-128.

Hanushek, E. A. (1997). Assessing the effects of school resources on student performance: An update. Educational Evaluation and Policy Analysis, 19 (2), 141-164.

Hoffmann, J. P. (2006). Extracurricular activities, athletic participation, and adolescent alcohol use: gender- differentiated and school-contextual effects. Journal of Health and Social Behavior, 47 (3), 275-290.

Hosmer, D. W., & Lemeshow, S. (2000). Applied logistic regression (2nd ed). New York: Wiley

Karasar, N. (2003). Bilimsel araştırma yöntemi - kavramlar, ilkeler ve teknikler. Ankara: Nobel Yayınevi.

Kılıç, S., Çene, E. ve Demir, İ. (2012). Türkiye’deki matematik başarısının öğrenme stratejileri açısından 8 ülkeyle karşılaştırılması. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 12 (4), 2585-2598.

Koğar, H. (2015). PISA 2012 Matematik okuryazarlığını etkileyen faktörlerin aracılık modeli ile incelenmesi. Eğitim ve Bilim, 40 (179), 45-55. doi: 10.15390/EB.2015.4445

Marshall, G. (1999). Sosyoloji sözlüğü (O, Akınhay ve D, Kömürcü Çev.). Ankara: Bilim ve Sanat Yayınları.

Massoni, E. (2011). Positive effects of extra curricular activities on students. ESSAI, 9 (27), 84-87.

Milanowski, A. (2004). The relationship between teacher performance evaluation scores and student achievement: Evidence from Cincinnati. Peabody Journal of Education, 79 (4), 33-53.

Milli Eğitim Bakanlığı (2005). PISA 2003 uluslararası öğrenci değerlendirme projesi ulusal nihai rapor. Ankara: Eğitim Araştırma ve Geliştirme Dairesi Yayınları.

Milli Eğitim Bakanlığı (2007). PISA 2006 uluslararası öğrenci değerlendirme projesi, ulusal ön rapor. Ankara:

Milli Eğitim Bakanlığı (2010). PISA 2009 uluslararası öğrenci değerlendirme projesi, ulusal ön rapor. Ankara:

Milli Eğitim Bakanlığı (2013). PISA 2012 ulusal ön raporu. Ankara: Yenilik ve Eğitim Teknolojileri Genel Müdürlüğü Yayınları.

Milli Eğitim Bakanlığı (2015). PISA 2012 Araştırması ulusal nihai rapor. Ankara: İşkur Matbaacılık Ltd. Şti.

Mulkey, L. M., Catsambis, S., Steelman, L. C. & Crain, R. (2005). The longt term effects of ability grouping on mathematics achievement. Social Psychology of Education, 8 (2), 137-177.

Odden, A., Borman, G. & Fermanich, M. (2004). Assessing teacher, classroom, and school effects, including fiscal effects. Peabody Journal of Education, 79 (4), 4-32.

O'Dea, J. W. (1994). The effect of extracurricular activities on academic achievement. Unpublished Ph. D. thesis, Drake University, Des Moines, Iowa, U.S.

OECD (2013). PISA 2012 Results: What makes schools successful? Resources, policies and practices (Volume IV). OECD Publishing. doi: 10.1787/9789264201156.

Özdamar, K. (1999). Paket programlar ile istatistiksel veri analizi Eskişehir: Kaan Kitabevi.

Özdemir, S. (2000). Eğitimde örgütsel yenileşme. Ankara: PegemA Yayınları.

Özer, Y. (2009). Uluslararası öğrenci değerlendirme programı (PISA) verilerine göre Türk öğrencilerin Matematik ve Fen Bilimleri başarıları ile ilişkili faktörler. Yüksek lisans tezi, Hacettepe Üniversitesi, Ankara.

Özer, Y. ve Anıl, D. (2011). Öğrencilerin fen ve matematik başarılarını etkileyen faktörlerin yapısal eşitlik modeli ile incelenmesi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 41, 313-324.

Perry, S. M. (2007). Shaping self-concepts: Ability grouping and middle school students. Unpublished doctoral dissertation. Stanford University, Stanford, CA.

Shamsudin, S. Ismail, S. F., Al-Mamun, A. & Nordin, S. K. B. S. (2014). Examining the effect of extracurricular activities on academic achievements among the public university students in Malaysia. Asian Social Science, 10 (9), 171-177

Şaşmazel, G. A. (2006). Uluslararası öğrenci başarı belirleme programında (PISA) Türk öğrencilerin fen bilgisi başarılarını etkileyen faktörler. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Hacettepe Üniversitesi, Ankara.

Şişman, M. (2011). Eğitimde mükemmellik arayışı etkili okullar. Ankara: Pegem Akademi.

Tabachnick, B.G. & Fidell, L.S. (1996). Using multivariate statistics. New York: Harper Collins College Publishers.

Tedmem (2013). Çocukların Gittiği Okul Önemli mi? 15.02.2015 tarihinde http://www.tedmem.org/mem- notlari/cocuklarin-gittigi-okul-onemli-mi adresinden elde edilmiştir.

Tedmem (2014). PISA 2012 Türkiye üzerine değerlendirmeler ve öneriler. Ankara: Türk Eğitim Derneği Yayınları.

Usta, H. G. (2009). PISA 2006 sınav sonuçlarına göre Türkiye’deki öğrencilerin fen okuryazarlığını etkileyen faktörler. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Ankara Üniversitesi, Ankara.

Yalçın, S. ve Tavşancıl, E. (2014). Türk öğrencilerin PISA başarı düzeylerinin veri zarflama analizi ile yıllara göre karşılaştırılması. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 14 (3), 947-968. doi: 10.12738/estp.2014.3.1748.

Yıldırım, K. (2009). Uluslararası öğrenci değerlendirme programı (PISA) 2006 yılı verilerine göre Türkiye’de eğitimin kalitesini belirleyen temel faktörler. Yayımlanmamış doktora tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara.

Ziya, E, Doğan, N. ve Kelecioğlu, H. (2010). What is the predict level of which computer using skills measured in PISA for achievement in mathematics. The Turkish Online Journal of Educational Technology, 9(4), 185-191.

Last issue
Previous issues
Article Statistics