Author :
Abstract
ClassDojo sınıf içi bir iletişim uygulamasıdır. Class Dojo, öğrenci davranışlarının öğretmenleri tarafından etiketlenerek kaydedilmesini ve puanlanmasını sağlamaktadır. Ayrıca öğretmen, veli ve öğrencilerin bu bilgilere ulaşabilmesini sağlamaktadır. Bu araştırmada Class Dojo uygulamasının eğitim ve öğretim ortamlarında kullanılması ile öğrenci-öğretmen-veli arasındaki iletişim ve etkileşimin etkileri ortaya konulmaya çalışılmıştır. Araştırmaya katılan öğrenciler, öğretmenler ve veliler Class Dojo uygulamasını 1 dönem boyunca kullanmıştır. Araştırmada öğrencilerden veri toplama aşamasında araştırmacılar tarafından hazırlanan Öğrenciye Yönelik Class Dojo Görüş Anketi, Öğretmene Yönelik Class Dojo Görüş Anketi, Velilere Yönelik Class Dojo Görüş Anketi ve Öğrenciye Yönelik Yarı Yapılandırılmış Class Dojo Görüşme Formu kullanılmıştır. Öğretmenler, araştırma sonunda Class Dojo uygulamasının öğrencilere olumlu davranışlar kazandırmada etkili olduğunu belirtmiştir. Buna ek olarak Class Dojo, ailelerin öğrencilerinin dersleriyle ilgilenme sıklığını artırdığı görülmüştür.
Keywords
Abstract
ClassDojo is an in-class communication application. The ClassDojo allows teachers to record and score the students’ behaviors by tagging them. It also allows teachers, parents, and students to have access to this information. In this study, it was tried to show the effects of the communication and interaction between students-teachers-parents by using the ClassDojo application in educational environments. Students, teachers, and parents participating in the study used the ClassDojo application for 1 semester. In the study, ClassDojo Opinion Questionnaire for Students, ClassDojo Opinion Questionnaire for Teachers, ClassDojo Opinion Questionnaire for Parents, and Semi-structured ClassDojo Interview Form for Students prepared by the researchers were used at data collection stage. At the end of the study, the teachers stated that the ClassDojo application was effective in getting the students positive behaviors. In addition, it was observed that the ClassDojo increased the frequency of families’ care about the courses of the students.
Keywords
- Akbaşlı, S., & Kavak, Y. (2008). Ortaöğretim okullarındaki okul aile birliklerinin görevlerini gerçekleştirme düzeyleri. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (19), 1-21.
- Bayrakçı, M., & Dizbay, S. (2013). Ortaöğretim kurumlarında okul aile birliklerinin okul yönetimine katılım düzeyleri. Sakarya University Journal of Education, 3(1), 98-112.
- Bear, G. & Watkins, J. (2006). Developing self-discipline. In G. G. Bear & K. M. Minke (Eds.), Children's needs III: Development, prevention, and intervention (pp. 29–44). Bethesda, MD: National Association of School Psychologists.
- Büyüköztürk, Ş., Çakmak, E., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. ve Demirel F. (2014). Bilimsel Araştırma Yöntemleri. (17. Baskı). Ankara: PegemA Yayınları.
- Cerit, Y. (2008). Öğretmen kavramı ile ilgili metaforlara ilişkin öğrenci, öğretmen ve yöneticilerin görüşleri. Journal of Turkish Educational Sciences, 6(4).
- ClassDojo. (2017). Class Dojo nedir? https://www.classDojo.com/tr-tr/about (Erişim Tarihi: 24.04.2017)
- Crone, D. & Horner, R. (2003). Building positive behavior support systems in schools: Functional behavioral assessment. New York City, NY: Guilford.
- Çalışkan, N. & Ayık, A. (2015). Okul Aile Birliği ve Velilerle İletişim. Ahi Evran Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1(2).
- Çelenk, S. (2003). Okul aile işbirliği ile okuduğunu anlama başarısı arasındaki ilişki. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 24(24).
- Duman, T., Gelişli, Y., Çetin, Ş. (2004). Orta öğretim öğrencilerinin, öğretmenlerin sınıfta disiplin sağlama yaklaşımlarına ilişkin görüşleri. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 2 (3), 281-292.
- Erdoğan, Ç., & Demirkasımoğlu, N. (2010). Ailelerin eğitim sürecine katılımına ilişkin öğretmen ve yönetici görüşleri. Kuram ve Uygulamada Egitim Yönetimi Dergisi, 16(3), 399-431.
- Fidan, N. (1986). Okulda öğrenme ve öğretme. Gül Yayınevi.
- Fraenkel, J. R. & Wallen, N. E. (2003). How to Design and Evaluate Research in Education. New York: McGrow- Hill.
- Gökçe, E. (2000). İlköğretimde okul aile işbirliğinin geliştirilmesi. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 7(7), 204-209.
- Karasar, N. (2014). Bilimsel Araştırma Yöntemi. (26. Baskı). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
- Keçeli-Kaysılı, B. (2008). Akademik başarının arttırılmasında aile katılımı. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 9(01), 069-083.
- Kılınçoğlu, C. (2015). Sınıf içerisinde istenmeyen davranışlara karşı öğretmenlerin başedebilme yöntem ve teknikleri (Master's thesis). Toros Üniversitesi, Mersin.
- Küçükahmet, L.(2002). Öğretimde Planlama Ve Değerlendirme. Ankara: Nobel yayın dağıtım.
- MacLean-Blevins, A. O. (2013). Class Dojo: supporting the art of student self-regulation. Rising Tide, 6, 1-20.
- MEB, (2017). Millî eğitim bakanlığı okul-aile birliği yönetmeliği. http://mevzuat.meb.gov.tr/html/okulailebirligi/yonetmelik.pdf (Erişim Tarihi: 24.03.2017)
- Paliç, G., & Keleş, E. (2011). Sınıf yönetimine ilişkin öğretmen görüşleri. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 2(2), 199-220.
- Pianta, R. C. (1999). Enhancing relationships between children and teachers. Washington, DC: American Psychological Association.
- Singer, N. (2014). School tracking app won’t keep data. The New York Times, B.6.
- Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2006). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayınları.
- Zimmerman, B. J. (2002). Becoming a self-regulated learner: An overview. Theory into practice, 41(2), 64-70.
