Author :
Abstract
The dispute over religion education within the education system in Turkey is about a process of compulsory and elective religion classes although it emerged upon exclusion from school curricula. The increasing democratization of society in Turkey led to the critique of society’s own religious values and some reorganization. Social change brings along particular perspectives and innovations. Religion education, with the purpose of positively influencing man’s life and making people happy as long as they live, by establishing a life style based on the individual’s powers of belief, contributes in co-existence of various religious values in the society and in prevention of religious class differences to occur. The current research aims to define and evaluate social studies teachers’ views of religion education in middle schools. For this purpose, data from social studies teachers employed in various middle schools in Aydın, Nevşehir, Elazığ, Bingöl, Mardin, Diyarbakır, and Siirt were obtained through a semi-structured interview, a qualitative research method. The obtained data were analyzed with a qualitative data analysis technique. Research results showed that social studies teachers’ views on religion education varied and this variation stemmed from different factors involved in different processes within religion education.
Keywords
Abstract
The dispute over religion education within the education system in Turkey is about a process of compulsory and elective religion classes although it emerged upon exclusion from school curricula. The increasing democratization of society in Turkey led to the critique of society’s own religious values and some reorganization. Social change brings along particular perspectives and innovations. Religion education, with the purpose of positively influencing man’s life and making people happy as long as they live, by establishing a life style based on the individual’s powers of belief, contributes in co-existence of various religious values in the society and in prevention of religious class differences to occur. The current research aims to define and evaluate social studies teachers’ views of religion education in middle schools. For this purpose, data from social studies teachers employed in various middle schools in Aydın, Nevşehir, Elazığ, Bingöl, Mardin, Diyarbakır, and Siirt were obtained through a semi-structured interview, a qualitative research method. The obtained data were analyzed with a qualitative data analysis technique. Research results showed that social studies teachers’ views on religion education varied and this variation stemmed from different factors involved in different processes within religion education.
Keywords
- Akyürek, S. (2012). İlk ve orta öğretimde din öğretimi: Kuramsal çerçeve. R. Doğan ve R. Ege (Ed.), Din eğitimi el kitabı,( s. 6 -12). Ankara: Grafiker Yayınları. Altaş, N., Arıcı, İ.(2012). Din Eğitiminin Bilimselleşme Süreci M. Köylü ve N. Altaş (Ed.) Din eğitimi, Ankara: Gündüz Eğitim ve Yayıncılık.
- Anadol, C.(2001). Türkiye’de din ve vicdan hürriyeti, İstanbul: Burak Yayınları.
- Astley, J.(1994). Philosophy of christian religious education (Birmingham, Alabama: Religious Education Press, 1994), 8.
- Ay, M. E. (2001) İdeal din eğitimi, İstanbul: Bilge Yayınları.
- Balcı, A. (2004). Sosyal bilimlerde araştırma, yöntem, teknik ve ilkleler, Ankara: Pegem A Yayıncılık.
- Baltacıoğlu, İ.H.(1996). Din ve hayat, (Sadeleştiren Abdullah Özbek), İstanbul.
- Başdemir, H.Y.(2009). Optimum değerler olarak laiklik ve din özgürlüğü, Liberal Düşünce Dergisi, 55(14), 23- 40.
- Bayraktar, M. F.(1987). İslam eğitiminde öğretmen-öğrenci münasebetleri, İstanbul: İfav.
- Budak, S.(2003). Psikoloji sözlüğü, Ankara: Bilim ve Sanat Yayınları.
- Çarkoğlu, A. ve Toprak, B. (2006). Değişen Türkiye’de din, toplum ve siyaset. İstanbul: TESEV Yayınları.
- DÖGM (Milli Eğitim Bakanlığı Din Öğretimi Genel Müdürlüğü) (Der.) (2003). Din öğretiminde yeni yöntem arayışları uluslararası sempozyum bildiri ve tartışmalar, Ankara: Milli Eğitim Bakanlığı.
- Gottlieb, E .(2006). “Development of religious thinking, Religious education: The official journal of the Religious Education Association,101( 02), 242-260.
- Güder, S. (2013). Yeni eğitim sisteminde seçmeli din dersleri, (imkânlar, fırsatlar, aktörler, sorunlar ve çözüm önerileri), İstanbul: İlke Yayınları.
- Holm, N.(2004). Din psikolojisine giriş, (A. Bahadır, Çev.), İstanbul: İnsan Yayınları
- Inhelder, B. and Piaget, J. (1958). The growth of logical thinking from childhood to adolescence. New York: Basic Books.
- Kaymakcan, R. (2009). Öğretmenlerine göre din kültürü ve ahlak bilgisi dersleri. İstanbul: Değerler Eğitimi Merkezi.
- Keçe, M., Merey, Z.(2011). İlköğretim sosyal bilgiler kazanımlarının sosyal bilimler disiplinlerine ve disiplinler arası anlayışa uygunluğunun belirlenmesi, Van: Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Eğitim Fakültesi Dergisi. 8(1), 110-139.
- Kohlberg, L.(1971). From is to ought: How to commit the naturalistic fallacy and get away with it in the study of moral development. In T. Mischel (Ed.), Cognitive development and epistemology, (p.151-232) New York, New York Academic Press, İnc.
- Kuş, E.(2012). Nicel-nitel araştırma teknikleri (Sosyal bilimlerde araştırma teknikleri nicel mi? nitel mi?), Ankara: Anı Yayıncılık.
- Lawson, K.E. (2006). The research we need in religious education: Four facets. Religious Education 101(2), 157- 161, doi: 10.1080/00344080600640038
- Mason, J.(1996). Qualitative researching. Sage Publications, London.
- Miles, M & Huberman, A (1994). Qualitative data analysis: An Expanded sourcebook. Sage Publication Thousand Oakes.
- Noormann, H. (2000). Almanya’da Hristiyan din dersinin hukuksal çerçeve koşulları, Türkiye ve Almanya ‘da İslam din dersi tartışmaları, Ankara: CÜ İlahiyat Fakültesi ve Konrad Adenauer Vakfı Yayınları.
- Okumuş, E.(2013). Toplumsal değişim ve din. T. Küçükcan (Ed.) Din Sosyoloji (ss.80-104), Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları.
- Oruç, C. (2008). Din Eğitiminin hedefleri. Fırat Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 13(1), 259-269.
- Osmanoğlu, C., Ulu, M.(2012). Dini düşüncenin gelişimi, Din Bilimleri Akademik Araştırma Dergisi, 12(1),269- 289.
- Reck, S.(2008). Colouring with brown crayons: evaluating religious education curriculum. Unpublished Doctoral Thesis, University of Alberta, 2-7.
- Şaşmaz, A., Aydagül, B., Tüzün, I. ve Aktaşlı, İ. (2011). Türkiye’de din ve eğitim: son dönemdeki gelişmeler ve değişim süreci, İstanbul: Eğitim Girişim Formu, Sabancı Üniversitesi Yayınları.
- Schweitzer, F.(2006). Research in religious education: Perspectives for the future. Religious Education Association,101(2), 166-169, doi: 10.1080/00344080600640095
- Sert, E.(2008). Kuran da insan tipleri ve davranışları, İstanbul: Bilge Yayınları,
- Seymour, J.(1997). Mapping Christian education.Nashville: Abingdon Press.
- Taylan, N. (1979). İlim ve din, İstanbul: Çağrı Yayınları.
- Tokur, B.(2006). Kişisel gelişim- din ilişkisi üzerine bir araştırma. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Felsefe ve Din Bilimleri Ana Bilim Dalı, Erzurum.
- Tosun, C. (2005). Din eğitimi bilimine giriş, Ankara: Pegem A Yayınları.
- Turan, İ.(2012). Ulusal ve uluslararası hukuk açısından din eğitiminin yasal dayanakları, 19 Mayıs Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 32, 77-109.
- Yaparel, R.(1987). Dinin tarifi mümkün mü?, Dokuz Eylül Üniversitesi Dergisi, IV, 403-417.
- Yıldırım, B.(1997). Çocuğun şahsiyet gelişiminde ailenin yeri ve önemi üzerine bir inceleme, FÜİFD, 2, 134.
- Yıldırm, A., Şimşek, H. (2008). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri, Ankara: Seçkin Yayıncılık.